بیماری پلاک پیرونی، یک حالت طبی است که روی اعضای تناسلی مردان تاثیر می‌گذارد. در این بیماری، توده‌های تنگی در بافت نرم اطراف بسیاری از بخش‌های قضیه مشاهده می‌شود. بیماری پلاک پیرونی می‌تواند به مشکلات جنسی، ناراحتی روحی و عملکردی، و در برخی موارد خمیدگی قضیه و درد منجر شود. در این مقاله، به بررسی علت‌ها، علائم، تشخیص و درمان بیماری پلاک پیرونی می‌پردازیم. برای آشنایی با این موارد تا انتهای مقاله، همراه ما باشید. 

بیماری پلاک پیرونی

بیماری پلاک پیرونی، باعث ایجاد توده‌های فیبری غیرطبیعی (پلاک) در داخل بافت نعوظ آلت تناسلی می‌شود. با گذشت زمان، این پلاک‌ها رشد می‌کنند و باعث انحنا و تغییر شکل آلت تناسلی می‌شوند. این بیماری، معمولاً قسمت بالایی آلت تناسلی را تحت تأثیر قرار می‌دهد، اما گاهی اوقات ممکن است قسمت پایینی یا هر دو طرف را درگیر کند. آسیب یا عفونت آلت تناسلی می‌تواند منجر به این بیماری شود، اما علت آن در اکثر موارد ناشناخته است. 

حدود ۱۶ تا ۲۰ درصد از مردان مبتلا به بیماری پیرونی به اشکال دیگر فیبروز یا پلاک‌ها مبتلا می‌شوند. یک مثال رایج، انقباض دوپویترن است؛ کوتاه شدن بافت همبند کف دست، که باعث می‌شود یک یا چند انگشت شروع به بسته شدن کنند. 

علائم بیماری پلاک پیرونی

پلاک پیرونی، می‌تواند خفیف، متوسط ​​یا شدید باشد. ممکن است به طور ناگهانی ظاهر شود یا طی چند هفته یا چند ماه به آرامی پیشرفت کند. پیشرفت علائم عبارتند از: 

• درد یا ناراحتی کوچک و موضعی در آلت تناسلی
• ایجاد توده در محل درد (توده ممکن است بدون درد باشد) 
• پلاک در حین گسترش منقبض می‌شود و آلت تناسلی در حالت نعوظ را به سمت ناحیه آسیب دیده خم می‌کند. 
• نعوظ ناراحت کننده یا دردناک
• نعوظ نرم‌تر از حد معمول
• وجود یک یا چند پلاک 

علل بیماری پیرونی

در بیشتر موارد، علت بیماری پلاک پیرونی ناشناخته است. برخی از علل و عوامل خطر شناخته شده عبارتند از: 

• آسیب به آلت تناسلی، مانند خم شدن آلت تناسلی در حالت نعوظ به اندازه کافی برای پارگی غشایی که رگ‌های خونی را می‌پوشاند. 
• سابقه خانوادگی (که نشان می‌دهد ممکن است یک عامل ژنتیکی وجود داشته باشد) 
• ناهنجاری ارثی کلاژن در ژن‌های تنظیم کننده رشد پروتئین‌های بافت همبند فیبری
• عفونت آلت تناسلی
• پاسخ خود ایمنی، که باعث تشکیل پلاک‌ها می‌شود
• داروهای خاص، از جمله داروهای فشار خون (بتابلوکرها)، اینترفرون‌ها و داروهای ضد تشنج

ساختار آلت تناسلی

بافت نعوظ آلت تناسلی، به نام اجسام غاری، شبیه دو میله است که در طول آلت تناسلی قرار دارند. داخل این میله‌ها رگ‌های خونی وجود دارد. در طول برانگیختگی جنسی، اعصابی که آلت تناسلی را تامین می‌کنند، به این رگ‌های خونی نسبتاً خالی اجازه می‌دهند تا باز شوند و پر از خون شوند و باعث نعوظ شوند. 

بیماری پیرونی تمایل دارد در غشایی که بدن را می‌پوشاند شروع شود. همچنین می‌تواند به بافت نعوظ حمله کند. انقباض پلاک‌ها باعث خم شدن آلت تناسلی می‌شود و نعوظ را دشوار می‌کند. 

نعوظ‌های تغییر شکل یافته

پلاک پیرونی، اغلب در قسمت بالای آلت تناسلی ایجاد شده و باعث می‌شود که به سمت بالا خمیده شود. گاهی اوقات، پلاک در قسمت زیرین رخ می‌دهد، به این معنی که آلت تناسلی به سمت پایین خم می‌شود. در درصد کمی از موارد، پلاک‌ها در هر دو سمت بالا و پایین رشد می‌کنند که آلت تناسلی را کوتاه و منحرف می‌کند. همچنین در مورد نعوظ صبحگاهی بخوانید.

تشخیص بیماری پیرونی

بیماری پیرونی با استفاده از برخی آزمایش‌ها تشخیص داده می‌شود، که عبات‌اند از: 

• سابقه پزشکی و جنسی
• معاینه جسمی
• سونوگرافی آلت تناسلی

درمان بیماری پیرونی

گزینه‌های درمانی عبارتند از: 

• رویکرد: برخی موارد، بیماری پیرونی بدون هیچ مداخله پزشکی از بین می‌رود. دلایل این امر ناشناخته است. 
• داروها: از جمله داروهای ضد التهاب، کلشی سین، ویتامین E و پنتوکسی فیلین. اگر علائم در طی یک سال پس از درمان کاهش نیافته باشد، فرض بر این است که داروها وضعیت را برطرف نمی‌کنند. 
• تزریق مستقیم به پلاک: آنزیمی به نام کلاژناز ممکن است برای نرم کردن پلاک استفاده شود، یا دارویی به نام وراپامیل ممکن است برای شل کردن رگ‌های خونی استفاده شود. 
• دستگاه کشش آلت تناسلی: این دستگاه همراه با درمان دارویی برای بلند کردن آلت تناسلی و کاهش انحنا در حالت نعوظ مفید است. مطالعات همچنین نشان داده‌اند که استفاده از دستگاه کشش آلت تناسلی ممکن است پهنای آلت تناسلی را افزایش دهد که نشان دهنده سودمندی در مدیریت بیماری پیرونی است. همچنین قبل و بعد از جراحی برای جلوگیری از کوتاه شدن آلت تناسلی استفاده شده است. 
• جراحی: این یک گزینه برای مردان مبتلا به بیماری پیرونی است که تقریباً یک سال به درمان محافظه‌کارانه یا پزشکی پاسخ نمی‌دهند و هنوز در رابطه جنسی مشکل دارند. 

انواع جراحی برای درمان بیماری پیرونی

اگر سایر اشکال درمان موثر نباشد، جراحی ممکن است به عنوان یک گزینه پیشنهاد شود. گزینه‌های رایج جراحی عبارتند از: 

• Nesbit plication: غشایی که بدن را در سمت مقابل جایی که پلاک قرار دارد می‌پوشاند، چین خورده (تا شده) است. این کار آلت تناسلی را صاف می‌کند. این روش طول آلت تناسلی را تغییر نمی‌دهد، هرگونه کوتاهی آلت تناسلی توسط خود بیماری ایجاد می‌شود. 
• برش پلاک با پیوند ورید: برش‌هایی در امتداد پلاک ایجاد می‌شود تا آلت تناسلی را صاف کند. پیوند ورید برای کمک به جریان خون استفاده می‌شود که در اشکال شدیدتر انحنا استفاده می‌شود. 
• پروتز آلت تناسلی: دستگاهی (با پمپ) برای صاف و سفت کردن آلت تناسلی استفاده می‌شود. این روش، ممکن است زمانی مورد نیاز باشد که نعوظ به دلیل بیماری امکان‌پذیر نباشد. 

کلام پایانی 

بیماری پلاک پیرونی یک حالت طبی است که نیازمند تشخیص و درمان مناسب است. با آگاهی از علائم و نشانه‌ها، ارائه درمان مناسب و تغییرات در سبک زندگی، می‌توان بهبودی و کاهش تأثیرات آن را تسهیل کرد. در صورت بروز هرگونه علامت مشکوک، توصیه می‌شود به پزشک مراجعه کرده و نظر و راهنمایی او را دریافت کنید. 

سوالات متداول