بیضه‌ها ۲ غده بیضی شکل هستند که پشت آلت تناسلی در کیسه‌ای از پوست به نام کیسه بیضه قرار دارند. آن‌ها بخشی از دستگاه تناسلی مرد هستند و وظیفه آن‌ها تولید و ذخیره اسپرم است. ابتلا به سرطان بیضه برای هر مردی شرایط سختی را ایجاد می‌کنید. در این مقاله، به عوامل خطر، علائم راه‌های تشخیص و درمان این سرطان خواهیم پرداخت. تا انتهای مقاله همراه ما باشد. 

سرطان بیضه چیست؟ 

سرطانی که در بیضه ایجاد می‌شود، سرطان بیضه نامیده می‌شود. معمولاً فقط یک بیضه تحت تأثیر سرطان قرار می‌گیرد، اما در برخی موارد، هر دو تحت تأثیر قرار می‌گیرند. حدود ۹۰ تا ۹۵ درصد سرطان‌های بیضه از سلول‌هایی شروع می‌شوند که به اسپرم تبدیل می‌شوند. هر فردی که بیضه داشته باشد ممکن است به سرطان مبتلا شود. 

همچنین در مورد سرطان حالب نیز بخوانید!

تاثیر سرطان بیضه بر باروری

اکثر افرادی که بر اثر سرطان، یک بیضه را برداشته‌اند می‌توانند به طور طبیعی بچه دار شوند. اگر هر دو بیضه را برداشته شوند، دیگر اسپرم تولید نمی‌شود که به معنی‌عدم توانایی در باروری است. افرادی که پس از تشریح غدد لنفاوی خلف صفاقی دچار انزال رتروگراد می‌شوند نیز نابارور خواهند بود. 

سرطان مثانه را نیز بشناسید!

هم شیمی درمانی و هم پرتودرمانی می‌توانند به طور موقت تولید اسپرم را کاهش دهند. ممکن است یک یا چند سال طول بکشد تا اسپرم کافی برای بچه دار شدن وجود داشته باشد. در برخی موارد، ناباروری ممکن است دائمی باشد. برخی از نکات برای مدیریت تغییرات در باروری عبارتند از: 

• از بانک اسپرم برای ذخیره اسپرم قبل از درمان سرطان، برای استفاده در تاریخ بعدی استفاده کنید. نمونه‌های اسپرم را می‌توان برای چندین سال ذخیره کرد. 
• با استفاده از روش‌های پیشگیری از بارداری به مدت ۶ تا ۱۲ ماه پس از شیمی درمانی یا پرتودرمانی، طبق توصیه پزشک، تا زمانی که اسپرم‌ها دوباره سالم شوند، از بارداری خودداری کنید. ممکن است برای تعیین این مورد نیاز به آزمایش آنالیز اسپرم داشته باشید. 

راه‌های تشخیص نابروری مردان را بشناسید!

انواع سرطان بیضه

شایع‌ترین سرطان‌های بیضه، تومورهای سلول زاینده نامیده می‌شوند. تومورهای سمینوما که نسبت به تومورهای غیر سمینوما آهسته‌تر رشد می‌کنند. آن‌ها معمولا در سنین ۲۵ تا ۴۵ سالگی رخ می‌دهند، اما می‌توانند در افراد مسن نیز رخ دهند. تومورهای غیر سمینوما، تمایل دارند سریع‌تر از سرطان‌های سمینوما ایجاد شوند و در افرادی نوجوان و جوان شایع‌تر هستند. ۴ زیرگروه اصلی تومورهای غیر سمینوما شامل تراتوم، کوریوکارسینوما، تومور کیسه زرده و کارسینوم جنینی وجود دارد. 

گاهی اوقات سرطان بیضه می‌تواند شامل ترکیبی از سلول‌های سمینوما و سلول‌های غیر سمینوما یا ترکیبی از زیرگروه‌های مختلف سلول‌های غیرسمینوما باشد که به آن‌ها تومورهای مختلط می‌گویند. تعداد کمی از تومورهای بیضه از سلول‌هایی شروع می‌شوند که بافت ساختاری و تولید کننده هورمون بیضه‌ها را تشکیل می‌دهند. 

مراحل سرطان بیضه

مرحله سرطان به این معناست که تومور سرطانی چقدر در بدن بیمار رشد کرده است. رایج‌ترین روش تعیین مرحله سرطان، سیستم TNM است. این سیستم تعیین مرحله موارد زیر را شرح می‌دهد: 

• سرطان فقط در بیضه باشد یا به رگ‌های خونی یا بافت مجاور گسترش یافته باشد
• تومور سرطانی به غدد لنفاوی مجاور گسترش یافته باشد
• اگر کنسر به سایر قسمت‌های بدن گسترش یافته باشد. 

راه دیگر مرحله‌بندی سرطان با اعداد است. مرحله ۱ به این معنی است که سرطان فقط در بیضه (سرطان در مراحل اولیه) یافت می‌شود. مرحله ۲ و بالاتر به این معنی است که سرطان در خارج از بیضه به غدد لنفاوی در شکم یا لگن یا سایر نواحی بدن گسترش یافته است. 

علائم سرطان بیضه

در برخی از افراد، سرطان بیضه هیچ علامت قابل توجهی ایجاد نمی‌کند. این سرطان ممکن است در طی آزمایش‌های سایر بیماری‌ها مشخص شود. اما هنگامی که نشانه‌ها وجود دارند، رایج‌ترین آن‌ها عبارتند از: 

• تورم یا توده در بیضه (معمولا بدون درد) 
• تغییر در اندازه یا شکل بیضه 
• احساس سنگینی در کیسه بیضه
• درد در قسمت پایین شکم
• کمر درد
• دل درد

عوامل خطر سرطان بیضه

مواردی وجود دارد که می‌تواند احتمال ابتلا به سرطان بیضه را افزایش دهد. این موارد عوامل خطر سرطان نامیده می‌شوند. به صورت کلی عواملی که باید به آن‌ها توجه کنید عبارتند از: 

• اگر قبلاً در یک بیضه سرطان داشته اید، احتمال ابتلا به سرطان در بیضه دیگر بیشتر است. 
• اگر فردی سابقه خانوادگی سرطان بیضه داشته باشد، احتمال ابتلا به این سرطان در او افزایش می‌یابد. 
• داشتن مشکل در بچه دار شدن می‌تواند با سرطان بیضه مرتبط باشد. 
• افراد مبتلا به HIV و ایدز بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان بیضه هستند. 
• افرادی که با هیپوسپادیاس متولد می‌شوند، در معرض افزایش خطر ابتلا به سرطان بیضه هستند. 

تشخیص سرطان بیضه

پزشک ممکن است برای تشخیص کنسر بیضه آزمایش‌هایی انجام دهد. سونوگرافی برای نشان دادن وجود تومور و اندازه آن یکی از این آزمایش‌ها است. دیگر آزمایشی که پزشک توصیه می‌کند، آزمایش خون برای بررسی سلامت عمومی و میزان عملکرد اندام‌ها است. تنها راه برای اطمینان از تشخیص، برداشتن بیضه آسیب دیده با جراحی و بررسی آن در آزمایشگاه است. این عمل که ارکیدکتومی نام دارد حدود ۳۰ دقیقه طول می‌کشد. 

در بیشتر موارد، جراح نیاز به برداشتن تنها یک بیضه دارد. به ندرت پیش می‌آید که هر دو بیضه همزمان به سرطان مبتلا شوند. پزشکان معمولا بیضه برداشته شده را با نوعی بیضه مصنوعی به نام پروتز جایگزین خواهند کرد. 

دیگر آزمایش‌هایی که برای تشخیص استفاده می‌شود، سی تی اسکن وام آر آی هستند. سی تی اسکن از اشعه ایکس برای گرفتن عکس از داخل بدن استفاده می‌کند و سپس آن‌ها را در یک تصویر دقیق و مقطعی جمع آوری می‌کند. MRI از یک آهنربای قدرتمند و امواج رادیویی برای ایجاد تصاویر دقیق از نواحی داخل بدن استفاده می‌کند. 

درمان کنسر بیضه

اگر بیمار ارکیدکتومی انجام داده و سرطان به طور کامل همراه با بیضه برداشته شده باشد، ممکن است نیازی به درمان بیشتر نباشد. درعوض، بهتر است که برنامه‌ای از آزمایش خون منظم، عکس برداری با اشعه ایکس و سی تی اسکن برای ۵ تا ۱۰ سال اجرا شود. این برنامه به بیمار کمک می‌کند تا بفهمد که آیا سرطانی باقی مانده یا اینکه آیا سرطان عود کرده است یا خیر. روش‌های درمانی برای این سرطان عبارتند از:

• شیمی درمانی
• پرتودرمانی
• جراحی
• برداشتن غدد لنفاوی

شیمی درمانی

شیمی درمانی، درمان سرطان با داروهایی است که هدف آن، از بین بردن سلول‌های سرطانی یا کند کردن رشد آن‌ها است. تیم درمانی ارزیابی می‌کند که آیا خطر ​​گسترش یا عود سرطان وجود دارد. در این مورد، یک دوز واحد (یا ۲ سیکل) شیمی درمانی توصیه می‌شود. در موارد نادر، زمانی که سرطان به سایر نقاط بدن گسترش یافته است، ممکن است شیمی درمانی قبل از جراحی به عنوان درمان اصلی انجام شود. 

پرتو درمانی

پرتودرمانی از دوز کنترل شده اشعه برای کشتن سلول‌های سرطانی یا آسیب رساندن به آن‌ها استفاده می‌کند. این کار باعث می‌شود که سرطان نتواند رشد کند، تکثیر یا پخش شود. گاهی اوقات پس از جراحی، پرتو درمانی به افراد مبتلا به سرطان سمینوما داده می‌شود تا از عود سرطان جلوگیری شود. همچنین، سلول‌های سرطانی که ممکن است قبلاً به غدد لنفاوی گسترش پیدا کرده باشند را از بین ببرد. 

جراحی برای برداشتن غدد لنفاوی

در برخی موارد، عملی به نام تشریح غدد لنفاوی خلفی صفاقی (لنفادنکتومی) برای برداشتن غدد لنفاوی در پشت شکم که ممکن است حاوی سلول‌های سرطانی باشد، انجام می‌شود. اگر اسکن‌های بعد از شیمی‌درمانی نشان دهد که غدد لنفاوی به اندازه طبیعی بازنگشته‌اند، ممکن است پزشکان این روش را توصیه کنند. 

کلام پایانی

کنسر بیضه، شرایط سختی را برای افراد به وجود می‌آورد. یکی از این شرایط احتمال ناباروری است. درمان آن نیز ممکن است با برخی عوارض احتمالی همراه باشد، مانند تغییر ظاهر بیضه، در صورت برداشتن یک یا هر دو بیضه. در این مقاله به تمام نکات مربوط با این سرطان پرداختیم و روش‌های تشخیص و درمان آن را بررسی کردیم.