حالب در واقع عضوی لوله‌ای شکل است و به عنوان یکی از بخش‌های مجاری ادراری بدن، از کلیه به مثانه متصل می‌شود. حالب نیز همانند سایر قسمت‌های بخش مجاری ادراری در معرض بیماری‌ها و مشکلات متعددی قرار می‌گیرد. رشد توده‌های سرطانی در حالب یکی از بیماری‌های جدی است که نیاز به کنترل و درمان فوری دارد. سرطان حالب در سلول‌های لگن کلیه شروع می‌شود.

تومور سرطانی (بدخیم) گروهی از سلول‌های سرطانی است که می‌توانند در بافت مجاور رشد کرده و آن را از بین ببرند. تومور همچنین می‌تواند به سایر قسمت‌های بدن گسترش یابد (متاستاز). سلول‌های لگن کلیه یا حالب گاهی تغییر می‌کنند و دیگر رشد نمی‌کنند یا رفتار طبیعی ندارند. در برخی موارد، تغییر در این سلول‌ها می‌تواند باعث سرطان شود. در ادامه به علت، علائم، انواع، تشخیص و درمان سرطان حالب خواهیم پرداخت. برای آشنایی با این موارد تا انتهای مقاله همراه ما باشید.

سرطان حالب چیست؟ 

سرطان حالب نوعی سرطان است که در حالب‌ها شکل می‌گیرد. حالب در واقع لوله‌هایی هستند که ادرار را از کلیه به مثانه منتقل می‌کنند. این نوع سرطان معمولاً از سلول‌های پوششی حالب شروع می‌شود و به دلیل تشکیل سلول‌های غیر طبیعی و بیش از حد در این منطقه به وجود می‌آید. علائم بالقوه سرطان حالب شامل درد در ناحیه پهلو، وجود خون در ادرار و مشکلات ادراری می‌شود. تشخیص این سرطان معمولاً از طریق انجام آزمون‌های تصویربرداری مانند سی‌تی‌اسکن و ام‌ آر آی و همچنین بیوپسی تومور انجام می‌شود. درمان سرطان حالب ممکن است شامل جراحی برای برداشتن توده سرطانی، شیمی‌درمانی و رادیوتراپی باشد. 

همچنین در مورد سنگ حالب بخوانید

علائم سرطان حالب

سرطان لگن، کلیه یا حالب ممکن است در مراحل اولیه هیچ علامتی ایجاد نکنند. نشانه‌ها اغلب با بزرگتر شدن تومور یا رشد بیشتر در دیواره حالب ظاهر می‌شوند. با پیشرفت بیماری، برخی علائم رایج ممکن است ظاهر شوند. سایر بیماری‌ها می‌توانند علائم مشابه سرطان لگن کلیه یا حالب را ایجاد کنند. علامت‌های احتمالی و خطرناک عبارت‌اند از: 

• وجود خون در ادرار 
• کمر درد
• درد در پهلو درست زیر دنده‌ها
• درد هنگام ادرار یا سوزش ادرای
• تکرر ادرار
• خستگی
• از دست دادن اشتها
• کاهش وزن بی‌دلیل

علل بروز سرطان حالب

در ارتباط با علت بروز سرطان حالب، دلیل مشخصی یافت نشده است اما برخی از عوامل ممکن است باعث بروز سرطان حالب شوند. در این بخش به بررسی علل بروز سرطان حالب می‌پردازیم: 

• سن: خطر ابتلا به سرطان حالب با افزایش سن بیشتر می‌شود. افزایش سن ممکن است بر روی دستگاه مجاری ادراری و حالب‌ها تاثیر بگذارد و باعث ایجاد تومورهای سرطانی شود. 
• سیگار کشیدن: یکی از مهم‌ترین عوامل خطر است. مواد شیمیایی موجود در دود سیگار می‌توانند به سلول‌های حالب آسیب رسانده و باعث ایجاد سرطان شوند.
• سابقه خانوادگی سرطان: افرادی که سابقه خانوادگی سرطان، به ویژه سرطان مثانه یا کلیه دارند، بیشتر در معرض خطر هستند.
• سندرم‌های ارثی: برخی سندرم‌های ارثی مانند سندرم لینچ، خطر ابتلا به سرطان حالب را افزایش می‌دهند. سندرم لینچ بیماری ارثی است که احتمال اینکه شخص به بیماری سرطان روده و حالب مبتلا شود را افزایش می‌دهد.
• قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی: تماس طولانی‌ مدت با برخی مواد شیمیایی مانند آنیلین (که در رنگ‌ها و لاک‌ها یافت می‌شود) می‌تواند خطر ابتلا را افزایش دهد.
• سنگ‌های کلیوی و عفونت‌های مزمن کلیوی: این موارد می‌توانند به عنوان یک عامل تحریک‌کننده عمل کرده و خطر ابتلا به سرطان حالب را افزایش دهند.

انواع تومورهای سرطانی حالب

کارسینوم اوروتلیال (که به آن کارسینوم سلول انتقالی نیز گفته می‌شود) یک تومور سرطانی در لگن کلیه و حالب است که می‌تواند به سایر قسمت‌های بدن گسترش یابد (متاستاز). تومورهای سرطانی را تومورهای بدخیم نیز می‌نامند و عبارت‌اند از: 

• کارسینوم اوروتلیال
• سرطان سلول سنگ‌فرشی
• آدنوکارسینوم

کارسینوم اوروتلیال

کارسینوم اوروتلیال شایع‌ترین نوع سرطان در لگن کلیه و حالِب است و تقریباً ۹۰٪ از تمامی تومورهای سرطانی در مجاری ادراری بالایی را تشکیل می‌دهد. این تومورها از سلول‌های اوروتلیال که پوشش داخلی لگن کلیه و حالب را تشکیل می‌دهند، شروع می‌شوند. این نوع کارسینوم بیشتر از حالب در لگن کلیه آغاز می‌شود، اما می‌تواند در هر دو محل دیده شود.

حدود ۲۰ تا ۴۰ درصد از افراد مبتلا به کارسینوم یوروتلیال لگن کلیه یا حالب نیز، به سرطان مثانه مبتلا می‌شوند. بنابراین اگر کارسینوم اوروتلیال تشخیص داده شود، پزشکان سایر قسمت‌های دستگاه ادراری را از نظر سرطان بررسی می‌کنند. این بررسی شامل بررسی مثانه و مجرای ادرار است. کارسینوم اوروتلیال بر اساس میزان رشد آن در دیواره لگن کلیه یا حالب ممکن است به عنوان نوع غیر تهاجمی یا تهاجمی توصیف شود. 

 نوع غیر تهاجمی

کارسینوم اوروتلیال غیر تهاجمی زمانی است که سرطان فقط در پوشش داخلی لگن کلیه یا حالب باشد. بر اساس نحوه رشد آن‌ها می‌توان آن را به صورت پاپیلاری یا مسطح توصیف کرد: 

کارسینوم‌های اوروتلیال پاپیلاری شبیه انگشتان کوچک هستند و تمایل دارند به سمت مرکز حالب رشد کنند. کارسینوم اوروتلیال پاپیلاری غیر تهاجمی می‌تواند کم یا زیاد باشد. برخی از تومورهای درجه پایین شانس کمی برای تبدیل شدن به سرطان مهاجم دارند. به این تومورها نئوپلاسم‌های پاپیلاری یوروتلیال با پتانسیل بدخیم کم (PUNLMP) می‌گویند. 

کارسینوم‌های اوروتلیال مسطح تومورهایی هستند که در امتداد پوشش داخلی لگن کلیه یا حالب رشد می‌کنند. آن‌ها درجه بالایی دارند و به احتمال زیاد در لایه‌های لگن کلیه یا دیواره حالب رشد می‌کنند. نوع غیر تهاجمی، معمولاً کارسینوم درجا (CIS) نامیده می‌شود. 

کارسینوم اوروتلیال مهاجم

کارسینوم اوروتلیال مهاجم به حالتی اطلاق می‌شود که سرطان به لایه‌های عمیق‌تری در دیواره لگن کلیه یا حالب نفوذ کرده است و ممکن است از طریق دیواره به نواحی خارج از لگن کلیه یا حالب گسترش یابد. گاهی اوقات نوع مهاجم دارای انواع مختلفی از سلول‌های مخلوط با سلول‌های سرطانی معمولی ادراری است. هنگامی که این اتفاق می‌افتد، سرطان حالب، معمولا رشد می‌کند و سریع‌تر گسترش می‌یابد. پس از آن احتمال بیشتری وجود دارد که زمانی که پیشرفته باشد، تشخیص داده شود. سلول‌های سنگفرشی، سلول‌های غده‌ای و سلول‌های کوچک معمولاً به صورت مخلوط با سلول‌های سرطانی ادراری یافت می‌شوند. زیرگروه‌های نادری از کارسینوم ادراری وجود دارد که واریانت نامیده می‌شود و معمولاً به سرعت رشد می‌کنند و گسترش می‌یابند. 

نسبت به سرطان ادراری معمولی، انواع کارسینوم ادراری بر اساس نوع سلول‌های سرطانی در زیر میکروسکوپ نام‌گذاری می‌شوند و عبارتند از: 

• تو در تو
• میکروکیستیک
• میکرو پاپیلاری
• لنفوپیتلیوم
• پلاسماسیتوئید
• سارکوماتوئید
• سلول غول پیکر
• غنی از چربی
• سلول شفاف

سرطان سلول سنگ‌فرشی

کارسینوم سلول سنگفرشی حالب زمانی است که سلول‌های سنگفرشی مسطح در پوشش داخلی حالب ایجاد می‌شوند. اغلب با تحریک طولانی مدت (مزمن) یا التهاب حالب همراه است. این تحریک ممکن است از سنگ‌های مزمن ادراری یا عفونت‌های مزمن دستگاه ادراری (UTIs) ایجاد شود. کارسینوم سلول سنگفرشی معمولاً تهاجمی است و در مراحل بعدی تشخیص داده می‌شود. این نوع بیماری تهاجمی با جراحی و گاهی شیمی درمانی درمان می‌شود. 

آدنوکارسینوم

آدنوکارسینوما یک نوع سرطان است که از بافت‌های غده‌ای بدن شروع می‌شود. این نوع سرطان می‌تواند در هر اندامی که شامل بافت غده‌ای باشد، رخ دهد. بنابراین پزشکان باید بدانند که آدنوکارسینوم از کجا شروع شده است تا تشخیص درستی داشته باشند. انواع مختلفی از آدنوکارسینوم حالب وجود دارد که شامل موسینوس، حلقه علامت و سلول شفاف می‌شود. آدنوکارسینوم لگن کلیه یا حالب معمولا با جراحی درمان می‌شود. تمایل به بازگشت دارد، بنابراین از شیمی درمانی نیز برای درمان آن استفاده می‌شود. درست است که آدنوکارسینوما می‌تواند تمایل به بازگشت داشته باشد. از این رو در این موارد، پیگیری منظم و بررسی‌های دوره‌ای برای شناسایی زودهنگام هرگونه عود بسیار اهمیت دارد. 

تشخیص سرطان حالب

تشخیص سرطان لگن کلیه معمولاً با مراجعه به پزشک آغاز می‌شود. پزشک از بیمار در مورد علائمی که دارد می‌پرسد و معاینه فیزیکی انجام می‌دهد. بر اساس این اطلاعات، پزشک بیمار را به یک متخصص ارجاع می‌دهد یا آزمایشاتی را برای بررسی سرطان یا سایر مشکلات سلامتی تجویز می‌کند. 

سابقه پزشکی

در بررسی سابقه پزشکی، پزشک تمام علائمی که ناشی از وجود بیماری در دستگاه مجاری ادراری باشد، را بررسی می‌کند. همچنین از سابقه بیماری در خانواده و تمام عوامل موثر سوال می‌پرسد. علائمی که ممکن است در تشخیص بیماری به پزشک کمک کند، موارد زیر هستند: 

• علائمی که حاکی از سرطان لگن کلیه هستند، مانند خون در ادرار 
• سیگار کشیدن
• سنگ کلیه یا عفونت کلیه
• کار با مواد شیمیایی مانند: رنگ، لاستیک، فلزات، منسوجات و رنگ‌ها 
• سرطان‌ها در مجاری ادراری

معاینه فیزیکی

معاینه فیزیکی به پزشک اجازه می‌دهد تا هر گونه نشانه سرطان را در دستگاه ادراری جستجو کند. در طول معاینه فیزیکی، پزشک ممکن است: 

• شکم را برای بررسی تورم یا بزرگ شدن اندام‌ها یا غدد لنفاوی لمس کند
• انجام معاینه لگن یا معاینه دیجیتال رکتوم (DRE) 

آزمایشات سرطان حالب

آزمایش‌های زیر معمولاً برای رد یا تشخیص سرطان حالب استفاده می‌شوند: 

• آزمایش ادرار
• شمارش کامل خون (CBC) 
• آزمایشات شیمیایی خون
• یورتروسکوپی و سیستوسکوپی
• بیوپسی
• پیلوگرافی رتروگراد
• سی تی اسکن
• سی تی اوروگرافی
• ام آر آی
• سونوگرافی
• اشعه ایکس قفسه سینه
• اسکن استخوان

آزمایش ادرار

آزمایش ادرار، موادی مانند: خون، باکتری‌ها و سلول‌ها را در نمونه ادرار پیدا کرده و اندازه‌گیری می‌کند. این آزمایش، اغلب یکی از اولین آزمایش‌هایی است که برای بررسی ناهنجاری‌های ادرار و مشکلات دستگاه ادراری انجام می‌شود. 

کشت ادرار، نمونه‌ای از ادرار را از نظر باکتری و سایر میکروب‌هایی که می‌توانند باعث عفونت شوند، آزمایش می‌کند. در آزمایشگاه، ادرار در ماده خاصی قرار می‌گیرد که میکروب‌ها در آن‌جا رشد کنند. پس از چند روز، نمونه زیر میکروسکوپ بررسی می‌شود تا تشخیص داده شود که آیا باکتری‌ها و سایر میکروب‌ها رشد کرده‌اند یا خیر. کشت ادرار برای بررسی اینکه عفونت جز علائم می‎‌تواند باشد یا خیر، انجام می‌گیرد.

سیتولوژی ادرار، سلول‌های موجود در نمونه ادرار یا شستشوی دستگاه ادراری را مطالعه می‌کند. سیتولوژی ادرار می‌تواند برای جستجوی سلول‌های غیر طبیعی از جمله سلول‌های سرطانی استفاده شود. 

شمارش کامل خون (CBC) 

CBC تعداد و کیفیت گلبول‌های سفید، گلبول‌های قرمز و پلاکت‌ها را اندازه گیری می‌کند. ممکن است CBC برای بررسی کم خونی ناشی از خونریزی طولانی مدت از دستگاه ادراری و همچنین برای بررسی عفونت استفاده شود. 

آزمایشات شیمیایی خون

آزمایشات شیمیایی، مواد شیمیایی خاصی را در خون اندازه گیری می‌کند. این آزمایشات که برای کمک به تشخیص مراحل سرطان لگن کلیه یا حالب استفاده می‌شود شامل موارد زیر است. 

• تست‌های عملکرد کلیه: میزان عملکرد کلیه‌ها را اندازه گیری می‌کند. سطوح بالاتر برخی از مواد شیمیایی ممکن است به این معنی باشد که مشکلات کلیوی ایجاد شده یا دستگاه ادراری مسدود شده است. 
•  تست آلکالین فسفاتاز (ALP): آلکالین آنزیمی است که در سراسر بدن یافت می‌شود. بیش‌ترین مقدار در سلول‌های استخوان و کبد یافت می‌شود. افزایش سطح ALP ممکن است به معنای گسترش سرطان به استخوان یا کبد باشد. 
• تست‌های عملکرد کبد: این تست‌ها (از جمله ALP) میزان عملکرد کبد را اندازه‌گیری می‌کنند. سطوح بالاتر برخی از مواد شیمیایی ممکن است به معنای گسترش سرطان به کبد باشد. 

یورتروسکوپی و سیستوسکوپی

در اورتروسکوپی از یک لوله نازک با نور و عدسی در انتهای آن (به نام یورتروسکوپ) برای بررسی داخل حالب‌ها و لگن کلیه استفاده می‌شود. برای جستجوی هرگونه تومور یا ناحیه غیر طبیعی از آن استفاده می‌شود. نمونه‌های بیوپسی ممکن است در طول یورتروسکوپی گرفته شود. یورتروسکوپی زمانی انجام می‌شود که خون یا سلول‌های غیر طبیعی در ادرار وجود داشته باشد. 

همچنین از سیستوسکوپی برای بررسی داخل مثانه و مجرای ادرار توسط پزشکان استفاده می‌شود. این عمل مانند یورتروسکوپی انجام می‌شود، با این تفاوت که پزشک به دستگاه ادراری تحتانی نگاه می‌کند.  نکته قابل توجه این است که می‌توان آن را همزمان با یورتروسکوپی انجام داد. 

بیوپسی

بیوپسی شامل برداشتن نمونه‌ای از بافت یا سلول از بدن است تا در آزمایشگاه توسط آسیب‌شناس مورد بررسی قرار گیرد. آسیب‌شناس با استفاده از میکروسکوپ و تست‌های مختلف، وجود یا عدم وجود سلول‌های سرطانی و سایر تغییرات غیر طبیعی را بررسی می‌کند. این اطلاعات به تشخیص دقیق و تعیین مرحله پیشرفت بیماری کمک می‌کند.

پیلوگرافی رتروگراد

پیلوگرافی رتروگراد یا اوروگرافی صعودی، آزمایشی است که تصاویری از سیستم ادراری از جمله کلیه‌ها و حالب‌ها ایجاد می‌کند. یک رنگ مستقیماً از طریق لوله‌ای که در حالب قرار می‌گیرد با استفاده از سیستوسکوپی به سیستم ادراری تزریق می‌شود. گاهی اوقات از این روش برای کشف اینکه چه چیزی مانع جریان ادرار می‌شود استفاده می‌شود. همچنین می‌تواند به تشخیص سرطان در حالب یا کلیه کمک کند. 

سی تی اسکن

اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) از تجهیزات ویژه اشعه ایکس برای ایجاد تصاویر سه بعدی و مقطعی از اندام ها، بافت ها، استخوان‌ها و رگ‌های خونی داخل بدن استفاده می‌کند. یک کامپیوتر تصاویر دریافت شده را به تصاویر دقیق تبدیل می‌کند. سی تی اسکن شکم و لگن برای بررسی سیستم ادراری برای هرگونه تومور یا انسداد استفاده می‌شود. همچنین برای بررسی اینکه آیا سرطان به غدد لنفاوی، کبد یا سایر اندام‌ها و بافت‌های اطراف لگن کلیه و حالب گسترش یافته است یا خیر استفاده می‌شود.

سی تی اوروگرافی تصاویری از سیستم ادراری

سی تی اوروگرافی یک روش تصویربرداری برای ارزیابی دستگاه ادراری از جمله کلیه‌ها، مثانه و لوله‌های ادراری است. در سی تی اوروگرافی از پرتو ایکس برای تولید تصاویر برشی از ناحیه مورد مطالعه مانند استخوان‌ها، بافت‌های نرم و رگ‌های خونی استفاده می‌شود. این تصاویر سپس به رایانه ارسال شده و به سرعت به شکل تصاویر بسیار دقیق دو بعدی بازسازی می‌شوند.

ام آر آی

تصویربرداری مغناطیسی (MRI) از نیروهای مغناطیسی قدرتمند و امواج فرکانس رادیویی برای ایجاد تصاویر مقطعی از اندام‌ها، بافت‌ها، استخوان‌ها و عروق خونی استفاده می‌کند. کامپیوتر تصاویر را به تصاویر سه بعدی تبدیل می‌کند. ام آر آی ممکن است برای بررسی اینکه آیا سرطان به اندام‌ها یا نواحی خارج از دستگاه ادراری گسترش یافته است یا خیر استفاده شود. 

سونوگرافی

سونوگرافی از امواج صوتی با فرکانس بالا برای ایجاد تصاویری از قسمت‌های بدن استفاده می‌کند. ممکن است برای بررسی اینکه آیا سرطان به سایر اندام‌ها یا نواحی در لگن و شکم گسترش یافته است یا خیر استفاده شود. برای بررسی سلامت کلیه‌ها نیز می‌توان از سونوگرافی استفاده کرد. 

درمان سرطان حالب

درمان سرطان حالب به عوامل مختلفی از جمله مرحله سرطان، اندازه تومور، وضعیت کلی سلامت بیمار و محل دقیق تومور بستگی دارد. روش‌های درمانی معمولاً ترکیبی از جراحی، شیمی‌ درمانی و پرتو درمانی هستند. اگر سرطان لگن کلیه تشخیص داده شود، پزشک، برنامه درمانی را بر اساس سلامت بیمار و اطلاعات خاص در مورد سرطان تنظیم می‌کنید. انواع روش‌های درمانی عبارت‌اند از: 

• جراحی 
• شیمی درمانی
• ایمونوتراپی
• پرتو درمانی

عمل جراحی

جراحی یکی از رایج‌ترین روش‌های درمان سرطان حالب است. هدف اصلی جراحی، برداشتن کامل تومور و بافت‌های اطراف آن است تا از گسترش سرطان جلوگیری شود. نوع جراحی به عوامل مختلفی از جمله اندازه تومور، محل آن، مرحله سرطان و سلامت کلی بیمار بستگی دارد. روش‌های جراحی سرطان حالب معمولا شامل موارد زیر هستند: 

• رادیکال نفرویورترکتومی 
• برداشتن سگمنتال حالب
• جراحی آندوسکوپی

رادیکال نفرویورترکتومی 

نفرویورترکتومی رادیکال رایج‌ترین جراحی برای درمان سرطان لگن کلیه و حالب است. در این روش، جراح با استفاده از بیهوشی عمومی، کلیه، حالب و بخشی از مثانه که حالب به آن متصل است (کاف مثانه) را برمی‌دارد. همچنین در مواردی، غدد لنفاوی مجاور و بافت‌های اطراف نیز به‌ منظور کاهش خطر گسترش سرطان، برداشته می‌شوند (روش تشریح غدد لنفاوی خلفی صفاقی یا RPLND). این جراحی معمولاً به‌ صورت لاپاراسکوپی انجام می‌شود که شامل چندین برش کوچک و استفاده از لاپاراسکوپ (لوله‌ای نازک با نور و عدسی) و ابزارهای مخصوص جراحی است. در برخی موارد خاص، به جای لاپاراسکوپی از جراحی باز استفاده می‌شود، که در آن یک برش بزرگ‌تر ایجاد می‌شود تا دسترسی مستقیم به اندام‌ها و بافت‌ها ممکن شود.

برداشتن سگمنتال حالب

رزکسیون سگمنتال حالب، معمولاً فقط برای برداشتن تومورهای کوچک در قسمت تحتانی حالب نزدیک به مثانه انجام می‌شود. جراح بخشی از حالب را که تومور در آن وجود دارد همراه با حاشیه‌ای از بافت سالم بالای تومور برمی‌دارد. سپس حالب مجدداً به مثانه متصل می‌شود. این جراحی با استفاده از بیهوشی عمومی انجام می‌شود. جراح ممکن است از جراحی باز یا جراحی لاپاراسکوپی برای تکمیل برداشتن سگمنتال حالب استفاده کند. 

جراحی آندوسکوپی

جراحی آندوسکوپی یک روش کم‌تهاجمی است که طی آن جراح، تومور را با استفاده از آندوسکوپ و ابزارهای برش خارج می‌کند. این روش معمولاً برای تومورهای حالب یا لگن کلیه در مراحل اولیه و با درجه پایین مناسب است و در شرایطی همچون عملکرد ضعیف کلیه‌ها، داشتن یک کلیه یا وجود سرطان در هر دو حالب توصیه می‌شود. دو روش اصلی جراحی آندوسکوپی در این ناحیه وجود دارد:

• اورتروسکوپی (Ureteroscopy): آندوسکوپ از طریق مجرای ادرار و مثانه وارد حالب و لگن کلیه می‌شود و نیاز به برش خارجی ندارد.
• آندوسکوپی از راه پوست (Percutaneous Endoscopy): در این روش، برشی کوچک روی پوست در پهلو یا پشت ایجاد شده و آندوسکوپ مستقیماً به لگن کلیه یا حالب هدایت می‌شود، که اغلب در تومورهای نزدیک‌تر به کلیه استفاده می‌شود.

شیمی درمانی

شیمی درمانی از داروهای ضد سرطان (سیتوتوکسیک) برای از بین بردن سلول‌های سرطانی استفاده می‌کند. می‌توان از آن قبل از جراحی یا بعد از جراحی، برای درمان سرطان حالب که به غدد لنفاوی یا سایر قسمت‌های بدن گسترش یافته است استفاده کرد. همچنین می‌توان از آن برای کاهش احتمال گسترش سرطان به سایر قسمت‌های بدن استفاده کرد. شیمی درمانی برای درمان این سرطان سیستمیک است. سیستمیک یعنی داروها از طریق خون حرکت می‌کنند تا به سلول‌های سرطانی در سراسر بدن، از جمله سلول‌هایی که ممکن است از تومور اولیه جدا شده‌اند، برسند و از بین ببرند. در موارد معدودی، شیمی درمانی ممکن است به طور مستقیم در لگن کلیه، حالب یا مثانه (به نام القای) پس از جراحی انجام شود.

ایمونوتراپی

ایمونوتراپی، درمانی است که به تقویت یا بازیابی توانایی سیستم ایمنی برای یافتن و از بین بردن سلول‌های سرطانی کمک می‌کند. این روش اغلب زمانی استفاده می‌شود که شیمی‌درمانی اثر بخشی کافی ندارد و می‌تواند برای سرطان‌های اوروتلیال پیشرفته یا متاستاتیک مؤثر باشد.

پرتو درمانی

پرتودرمانی از پرتوها یا ذرات پر انرژی برای از بین بردن سلول‌های سرطانی استفاده می‌کند. در طول پرتودرمانی خارجی، یک دستگاه، پرتو را از طریق پوست به ناحیه سرطانی و برخی از بافت‌های اطراف آن هدایت می‌کند. معمولاً برای سرطان لگن کلیه یا حالب استفاده نمی‌شود، اما در برخی موارد، می‌توان آن را برای تسکین درد یا کنترل سایر علائم سرطان پیشرفته (به نام پرتودرمانی تسکین دهنده) تجویز کرد. 

مراقبت‌های پس از درمان

پیگیری پس از درمان بخش مهمی از مراقبت پس از درمان سرطان است. در ۲ تا ۳ سال اول پس از پایان درمان، باید به طور منظم ویزیت‌های پیگیری داشته باشید. این بازدیدها به پزشک اجازه می‌دهد تا پیشرفت و بهبودی را پس از درمان بررسی کند. ویزیت‌های بعدی برای سرطان لگن کلیه یا حالب معمولاً هر ۳ تا ۶ ماه برنامه ریزی می‌شود. پس از ابتلا به سرطان لگن کلیه یا حالب، خطر ابتلا به سرطان در مثانه بیشتر است. از این رو توصیه می‌کنیم تمام مراقبت‌های پس از درمان را به صورت کامل انجام دهید. همچنین رعایت سبک زندگی سالم از جمله توجه به رژیم غذایی مناسب و انجام فعالیت‌های ورزشی مناسب می‌تواند تا مدت‌ها شما را از ابتلای مجدد به سرطان و بیماری‎‌های زمینه‌ای در امان نگه دارد. 

کلام پایانی

سرطان حالب یک بیماری قابل درمان است و پیشرفت‌های چشمگیری در زمینه تشخیص و درمان آن صورت گرفته است. با تشخیص زودهنگام و درمان مناسب، بسیاری از بیماران مبتلا به سرطان حالب بهبودی کامل پیدا می‌کنند. در این مقاله تلاش کردیم تمام روش‌های تشخیص و درمان این بیماری را بیان کنیم. همچنین تمام علائم و علت‌های بروز سرطان حالب را بررسی کردیم. در پایان توصیه می‌کنیم جهت مشاوره و درمان این نوع سرطان و سایر بیماری‌های مربوط به دستگاه مجاری ادراری از دکتر محمدرضا جعفری شاهدانی فلوشیپ فوق تخصصی اورولوژی راهنمایی بگیرید و در صورت نیاز به ایشان مراجعه کنید.