سرطان لگن کلیه یا حالب در سلول‌های لگن کلیه (یک قسمت تو خالی از هر کدام) شروع می‌شود. تومور سرطانی (بدخیم) گروهی از سلول‌های سرطانی است که می‌توانند در بافت مجاور رشد کرده و آن را از بین ببرند. تومور همچنین می‌تواند به سایر قسمت‌های بدن گسترش یابد (متاستاز). سلول‌های لگن کلیه یا حالب گاهی تغییر می‌کنند و دیگر رشد نمی‌کنند یا رفتار طبیعی ندارند. در برخی موارد، تغییر در این سلول‌ها می‌تواند باعث سرطان شود. در ادامه به انواع، علائم، تشخیص و درمان سرطان حالب خواهیم پرداخت. برای آشنایی با این موارد تا انتهای مقاله همراه ما باشید.

سرطان حالب چیست؟ 

سرطان حالب، یا همچنین به عنوان سرطان مستقیم حالب (Ureteral cancer) شناخته می‌شود، یک نوع سرطان است که در قسمت پایینی روده بزرگ، به عنوان حالب شناخته می‌شود، شکل می‌گیرد. حالب قسمتی از روده بزرگ است که به مستقیم و سپس به دستگاه گوارش خارجی متصل می‌شود. سرطان حالب اغلب از طریق تشکیل سلول‌های غیرطبیعی و بیش از حد در این منطقه رخ می‌دهد. علائم بالقوه این بیماری شامل تغییرات در رفتار روده، خونریزی رکتال، تغییرات در شکل و قطر مدفوع و احساس ناراحتی در منطقه حالب می‌باشد. تشخیص سرطان حالب از طریق انجام آزمون‌های تصویربرداری مانند کولونوسکوپی و بیوپسی است. درمان سرطان حالب ممکن است شامل جراحی برای برداشتن توده سرطانی، شیمی درمانی و رادیوتراپی باشد. 

همچنین در مورد سنگ حالب بخوانید!

انواع تومورهای سرطانی لگن کلیه و حالب

کارسینوم اوروتلیال (که به آن کارسینوم سلول انتقالی نیز گفته می‌شود) یک تومور سرطانی در لگن کلیه و حالب است که می‌تواند به سایر قسمت‌های بدن گسترش یابد (متاستاز). تومورهای سرطانی را تومورهای بدخیم نیز می‌نامند و عبارت‌اند از: 

• کارسینوم اوروتلیال
• سرطان سلول سنگ‌فرشی
• آدنوکارسینوم

کارسینوم اوروتلیال

کارسینوم اوروتلیال (که به آن کارسینوم سلول انتقالی نیز گفته می‌شود) شایع‌ترین سرطان لگن کلیه یا حالب است. این حدود ۹۰٪ از تمام مجاری ادراری بالایی را تشکیل می‌دهد. تومورها کارسینوم اروتلیال در سلول‌های اوروتلیال که داخل لگن کلیه و حالب را پوشانده‌اند شروع می‌شود (پوشش اوروتلیوم نامیده می‌شود). کارسینوم اوروتلیال در لگن کلیه بیشتر از حالب شروع می‌شود. همچنین ممکن است هم در لگن کلیه و هم در حالب یافت شود. 

حدود ۲۰ تا ۴۰ درصد از افراد مبتلا به کارسینوم یوروتلیال لگن کلیه یا حالب نیز به سرطان مثانه مبتلا می‌شوند. بنابراین اگر کارسینوم اوروتلیال تشخیص داده شود، پزشکان سایر قسمت‌های دستگاه ادراری را از نظر سرطان بررسی می‌کنند. این شامل بررسی مثانه و مجرای ادرار است. کارسینوم اوروتلیال بر اساس میزان رشد آن در دیواره لگن کلیه یا حالب ممکن است به عنوان غیر تهاجمی یا تهاجمی توصیف شود. 

غیر تهاجمی

کارسینوم اوروتلیال غیر تهاجمی زمانی است که سرطان فقط در پوشش داخلی لگن کلیه یا حالب باشد. بر اساس نحوه رشد آن‌ها می‌توان آن را به صورت پاپیلاری یا مسطح توصیف کرد: 

کارسینوم‌های اوروتلیال پاپیلاری شبیه انگشتان کوچک هستند و تمایل دارند به سمت مرکز حالب رشد کنند. کارسینوم اوروتلیال پاپیلاری غیر تهاجمی می‌تواند کم یا زیاد باشد. برخی از تومورهای درجه پایین شانس کمی برای تبدیل شدن به سرطان مهاجم دارند. به این تومورها نئوپلاسم‌های پاپیلاری یوروتلیال با پتانسیل بدخیم کم (PUNLMP) می‌گویند. 

کارسینوم‌های اوروتلیال مسطح تومورهایی هستند که در امتداد پوشش داخلی لگن کلیه یا حالب رشد می‌کنند. آن‌ها درجه بالایی دارند و به احتمال زیاد در لایه‌های لگن کلیه یا دیواره حالب رشد می‌کنند. نوع غیر تهاجمی، معمولاً کارسینوم درجا (CIS) نامیده می‌شود. 

کارسینوم اوروتلیال مهاجم

کارسینوم اوروتلیال مهاجم به لایه‌های عمیق‌تری در دیواره لگن کلیه یا حالب رشد کرده است. ممکن است از طریق دیواره به مناطق خارج از لگن کلیه یا حالب رشد کرده باشد. 

گاهی اوقات نوع مهاجم دارای انواع مختلفی از سلول‌های مخلوط با سلول‌های سرطانی معمولی ادراری است. هنگامی که این اتفاق می‌افتد، سرطان حالب، معمولا رشد می‌کند و سریعتر گسترش می‌یابد. پس از آن احتمال بیشتری وجود دارد که زمانی که پیشرفته باشد، تشخیص داده شود. سلول‌های سنگفرشی، سلول‌های غده‌ای و سلول‌های کوچک معمولاً به صورت مخلوط با سلول‌های سرطانی ادراری یافت می‌شوند. 

زیرگروه‌های نادری از کارسینوم ادراری وجود دارد که واریانت نامیده می‌شود و معمولاً به سرعت رشد می‌کنند و گسترش می‌یابند. 

نسبت به سرطان ادراری معمولی، انواع کارسینوم ادراری بر اساس نوع سلول‌های سرطانی در زیر میکروسکوپ نام‌گذاری می‌شوند و عبارتند از: 

• تو در تو
• میکروکیستیک
• میکرو پاپیلاری
• لنفوپیتلیوم
• پلاسماسیتوئید
• سارکوماتوئید
• سلول غول پیکر
• غنی از چربی
• سلول شفاف

سرطان سلول سنگ‌فرشی

کارسینوم سلول سنگفرشی حالب زمانی است که سلول‌های سنگفرشی مسطح در پوشش داخلی حالب ایجاد می‌شوند. اغلب با تحریک طولانی مدت (مزمن) یا التهاب حالب همراه است. این تحریک ممکن است از سنگ‌های مزمن ادراری یا عفونت‌های مزمن دستگاه ادراری (UTIs) ایجاد شود. کارسینوم سلول سنگفرشی معمولاً تهاجمی است و در مراحل بعدی تشخیص داده می‌شود. با جراحی و گاهی شیمی درمانی درمان می‌شود. 

آدنوکارسینوم

آدنوکارسینوما در سلول‌های غده شروع می‌شود. این سرطان می‌تواند در لگن کلیه یا حالب شروع شود، اما بیشتر اوقات از محل دیگری به حالب گسترش می‌یابد (به نام آدنوکارسینوم ثانویه). بنابراین پزشکان باید بدانند که آدنوکارسینوم از کجا شروع شده است تا تشخیص درستی داشته باشند. انواع مختلفی از آدنوکارسینوم حالب وجود دارد که شامل موسینوس، حلقه علامت و سلول شفاف می‌شود. 

آدنوکارسینوم لگن کلیه یا حالب معمولا با جراحی درمان می‌شود. تمایل به بازگشت دارد، بنابراین از شیمی درمانی نیز برای درمان آن استفاده می‌شود. 

علائم سرطان لگن کلیه یا حالب

سرطان لگن کلیه یا حالب ممکن است در مراحل اولیه هیچ علامتی ایجاد نکند. نشانه‌ها اغلب با بزرگتر شدن تومور یا رشد بیشتر در دیواره حالب ظاهر می‌شوند. سایر بیماری‌ها می‌توانند علائم مشابه سرطان لگن کلیه یا حالب را ایجاد کنند. علامت‌های احتمالی و خطرناک عبارت‌اند از: 

• وجود خون در ادرار 
• کمر درد
• درد در پهلو درست زیر دنده‌ها
• درد هنگام ادرار یا سوزش ادرای
• تکرر ادرار
• خستگی
• از دست دادن اشت‌ها
• کاهش وزن غیر قابل توضیح

تشخیص سرطان حالب

تشخیص سرطان لگن کلیه معمولاً با مراجعه به پزشک آغاز می‌شود. پزشک از بیمار در مورد علائمی که دارد می‌پرسد و معاینه فیزیکی انجام می‌دهد. بر اساس این اطلاعات، پزشک بیمار را به یک متخصص ارجاع می‌دهد یا آزمایشاتی را برای بررسی سرطان یا سایر مشکلات سلامتی تجویز می‌کند. 

سابقه پزشکی

سابقه پزشکی بیمار، ثبت علائم و خطرات و تمام رویدادها و مشکلات پزشکی است که او در گذشته داشته است. پزشک معمولا موارد زیر را بررسی می‌کند: 

• علائمی که حاکی از سرطان لگن کلیه هستند، مانند خون در ادرار 
• سیگار کشیدن
• سنگ کلیه یا عفونت کلیه
• کار با مواد شیمیایی مانند: رنگ، لاستیک، فلزات، منسوجات و رنگ‌ها 
• سرطان‌ها درمجاری ادراری

معاینه فیزیکی

معاینه فیزیکی به پزشک اجازه می‌دهد تا هر گونه نشانه سرطان را در دستگاه ادراری جستجو کند. در طول معاینه فیزیکی، پزشک ممکن است: 

• شکم را برای بررسی تورم یا بزرگ شدن اندام‌ها یا غدد لنفاوی لمس کند
• انجام معاینه لگن یا معاینه دیجیتال رکتوم (DRE) 

آزمایشات سرطان حالب

آزمایش‌های زیر معمولاً برای رد یا تشخیص سرطان حالب استفاده می‌شوند: 

• آزمایش ادرار و سایر آزمایشات ادرار
• شمارش کامل خون (CBC) 
• آزمایشات شیمیایی خون
• یورتروسکوپی و سیستوسکوپی
• بیوپسی
• پیلوگرافی رتروگراد
• سی تی اسکن
• سی تی اوروگرافی تصاویری از سیستم ادراری
• ام آر آی
• سونوگرافی
• اشعه ایکس قفسه سینه
• اسکن استخوان

آزمایش ادرار و سایر آزمایشات ادرار

آزمایش ادرار، موادی مانند: خون، باکتری‌ها و سلول‌ها را در نمونه ادرار پیدا کرده و اندازه گیری می‌کند. این آزمایش، اغلب یکی از اولین آزمایش‌هایی است که برای بررسی ناهنجاری‌های ادرار و مشکلات دستگاه ادراری انجام می‌شود. 

کشت ادرار، نمونه‌ای از ادرار را از نظر باکتری و سایر میکروب‌هایی که می‌توانند باعث عفونت شوند آزمایش می‌کند. در آزمایشگاه، ادرار در ماده خاصی قرار می‌گیرد که میکروب‌ها در آنجا رشد کنند. پس از چند روز، نمونه زیر میکروسکوپ بررسی می‌شود تا بررسی شود که آیا باکتری‌ها و سایر میکروب‌ها رشد کرده‌اند یا خیر. برای بررسی اینکه آیا عفونت می‌تواند علت علائم باشد، کشت ادرار انجام می‌شود. 

سیتولوژی ادرار، سلول‌های موجود در نمونه ادرار یا شستشوی دستگاه ادراری را مطالعه می‌کند. سیتولوژی ادرار می‌تواند برای جستجوی سلول‌های غیر طبیعی از جمله سلول‌های سرطانی استفاده شود. 

شمارش کامل خون (CBC) 

CBC تعداد و کیفیت گلبول‌های سفید، گلبول‌های قرمز و پلاکت‌ها را اندازه گیری می‌کند. ممکن است CBC برای بررسی کم خونی ناشی از خونریزی طولانی مدت از دستگاه ادراری و همچنین برای بررسی عفونت استفاده شود. 

آزمایشات شیمیایی خون

آزمایشات شیمیایی، مواد شیمیایی خاصی را در خون اندازه گیری می‌کند. آن‌ها نشان می‌دهند که برخی از اندام‌ها چقدر خوب کار می‌کنند و می‌توانند به یافتن ناهنجاری‌ها کمک کنند. آزمایشات شیمیایی خون که برای کمک به تشخیص و مرحله سرطان لگن کلیه یا حالب استفاده می‌شود شامل موارد زیر است. 

تست‌های عملکرد کلیه میزان عملکرد کلیه‌ها را اندازه گیری می‌کند. سطوح بالاتر برخی از مواد شیمیایی ممکن است به این معنی باشد که مشکلات کلیوی یا دستگاه ادراری مسدود شده است. 

آلکالین فسفاتاز (ALP) آنزیمی است که در سراسر بدن یافت می‌شود. بیشترین مقدار در سلول‌های استخوان و کبد یافت می‌شود. افزایش سطح ALP ممکن است به معنای گسترش سرطان به استخوان یا کبد باشد. 

تست‌های عملکرد کبد (از جمله ALP) میزان عملکرد کبد را اندازه‌گیری می‌کنند. سطوح بالاتر برخی از مواد شیمیایی ممکن است به معنای گسترش سرطان به کبد باشد. 

یورتروسکوپی و سیستوسکوپی

در اورتروسکوپی از یک لوله نازک با نور و عدسی در انتهای آن (به نام یورتروسکوپ) برای بررسی داخل حالب‌ها و لگن کلیه استفاده می‌شود. برای جستجوی هرگونه تومور یا ناحیه غیر طبیعی استفاده می‌شود. نمونه‌های بیوپسی ممکن است در طول یورتروسکوپی گرفته شود. یورتروسکوپی زمانی انجام می‌شود که خون یا سلول‌های غیر طبیعی در ادرار وجود داشته باشد. 

همچنین از سیستوسکوپی برای بررسی داخل مثانه و مجرای ادرار توسط پزشکان استفاده می‌شود. این عمل مانند یورتروسکوپی انجام می‌شود، با این تفاوت که پزشک به دستگاه ادراری تحتانی نگاه می‌کند. می‌توان آن را همزمان با یورتروسکوپی انجام داد. 

بیوپسی

در طول بیوپسی، پزشک بافت‌ها یا سلول‌ها را از بدن خارج می‌کند تا بتوان آن‌ها را در آزمایشگاه آزمایش کرد. گزارش یک آسیب‌شناس نشان می‌دهد که آیا سلول‌های سرطانی در نمونه یافت می‌شوند یا خیر. تومورهای کوچک و نمونه‌های بیوپسی از لگن کلیه یا حالب ممکن است در طول یورتروسکوپی یا جراحی برداشته شوند. 

پیلوگرافی رتروگراد

پیلوگرافی رتروگراد یا اوروگرافی صعودی، آزمایشی است که تصاویری از سیستم ادراری از جمله کلیه‌ها و حالب‌ها ایجاد می‌کند. یک رنگ مستقیماً از طریق لوله‌ای که در حالب قرار می‌گیرد با استفاده از سیستوسکوپی به سیستم ادراری تزریق می‌شود. گاهی اوقات از این روش برای کشف اینکه چه چیزی مانع جریان ادرار می‌شود استفاده می‌شود. همچنین می‌تواند به تشخیص سرطان در حالب یا کلیه کمک کند. 

سی تی اسکن

اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) از تجهیزات ویژه اشعه ایکس برای ایجاد تصاویر سه بعدی و مقطعی از اندام ها، بافت ها، استخوان‌ها و رگ‌های خونی داخل بدن استفاده می‌کند. یک کامپیوتر تصاویر را به تصاویر دقیق تبدیل می‌کند. سی تی اسکن شکم و لگن برای بررسی سیستم ادراری برای هرگونه تومور یا انسداد استفاده می‌شود. همچنین برای بررسی اینکه آیا سرطان به غدد لنفاوی، کبد یا سایر اندام‌ها و بافت‌های اطراف لگن کلیه و حالب گسترش یافته است یا خیر استفاده می‌شود. سی تی اسکن از قفسه سینه ممکن است برای بررسی اینکه آیا سرطان لگن کلیه یا حالب به ریه‌ها گسترش یافته است یا خیر استفاده شود. 

سی تی اوروگرافی تصاویری از سیستم ادراری

یک رنگ به داخل سیاهرگ تزریق می‌شود و در ادرار غلیظ می‌شود. سی تی اسکن زمانی انجام می‌شود که ادرار (همراه با رنگ) در مجاری ادراری حرکت می‌کند. تصاویر می‌توانند به جستجوی تومور کمک کنند. 

ام آر آی

تصویربرداری مغناطیسی (MRI) از نیروهای مغناطیسی قدرتمند و امواج فرکانس رادیویی برای ایجاد تصاویر مقطعی از اندام‌ها، بافت‌ها، استخوان‌ها و عروق خونی استفاده می‌کند. کامپیوتر تصاویر را به تصاویر سه بعدی تبدیل می‌کند. ام آر آی ممکن است برای بررسی اینکه آیا سرطان به اندام‌ها یا نواحی خارج از دستگاه ادراری گسترش یافته است یا خیر استفاده شود. 

سونوگرافی

سونوگرافی از امواج صوتی با فرکانس بالا برای ایجاد تصاویری از قسمت‌های بدن استفاده می‌کند. ممکن است برای بررسی اینکه آیا سرطان به سایر اندام‌ها یا نواحی در لگن و شکم گسترش یافته است یا خیر استفاده شود. برای بررسی سلامت کلیه‌ها نیز می‌توان از سونوگرافی استفاده کرد. 

اشعه ایکس قفسه سینه

اشعه ایکس از دوزهای کمی تابش برای ایجاد تصویری از قسمت‌هایی از بدن روی فیلم استفاده می‌کند. رادیوگرافی قفسه سینه برای بررسی اینکه آیا سرطان به ریه‌ها سرایت کرده است یا خیر استفاده می‌شود. 

اسکن استخوان

اسکن استخوان از مواد رادیواکتیو جستجوگر استخوان به نام رادیو داروها و یک کامپیوتر برای ایجاد تصویری از استخوان‌ها استفاده می‌کند. برای بررسی اینکه آیا سرطان به استخوان سرایت کرده است یا خیر استفاده می‌شود. معمولاً فقط در صورت داشتن علائمی مانند درد استخوان یا اگر سطح ALP در خون بالا باشد انجام می‌شود. 

درمان سرطان حالب

اگر سرطان لگن کلیه تشخیص داده شود، پزشک، برنامه درمانی را بر اساس سلامت بیمار و اطلاعات خاص در مورد سرطان تنظیم می‌کنید. انواع روش‌های درمانی عبارت‌اند از: 

• جراحی 
• شیمی درمانی
• ایمونوتراپی
• پرتو درمانی

عمل جراحی

جراحی درمان اصلی سرطان است که فقط در لگن کلیه یا حالب است. بسته به محل قرارگیری سرطان و مرحله سرطان، ممکن است یکی از انواع جراحی زیر را انجام دهید. 

• رادیکال نفرویورترکتومی 
• برداشتن سگمنتال حالب
• جراحی آندوسکوپی

رادیکال نفرویورترکتومی 

نفرویورترکتومی رادیکال، رایج‌ترین جراحی است که برای سرطان لگن کلیه انجام می‌شود. جراح تمام کلیه، تمام حالب و بافتی را که حالب به مثانه متصل می‌شود (به نام کاف مثانه) خارج می‌کند. جراح همچنین ممکن است برخی از غدد لنفاوی مجاور (به نام تشریح غدد لنفاوی خلفی صفاقی یا RPLND) و بافت اطراف را بردارد. این جراحی با استفاده از بیهوشی عمومی انجام می‌شود. جراح اغلب جراحی لاپاراسکوپی انجام می‌دهد. برای این نوع جراحی، جراح چندین برش کوچک ایجاد می‌کند و سپس یک لوله نازک با نور و عدسی در انتهای آن (لاپاراسکوپ) و ابزارهای مخصوص برای برداشتن اندام‌ها قرار می‌دهد. گاهی اوقات به جای آن جراحی باز انجام می‌شود. این زمانی است که جراح، برش بزرگ در امتداد پهلو و شکم ایجاد می‌کند تا اندام‌ها و بافت‌ها را خارج کند. 

برداشتن سگمنتال حالب

رزکسیون سگمنتال حالب معمولاً فقط برای برداشتن تومورهای کوچک در قسمت تحتانی حالب نزدیک به مثانه انجام می‌شود. جراح بخشی از حالب را که تومور در آن وجود دارد همراه با حاشیه‌ای از بافت سالم بالای تومور برمی دارد. سپس حالب مجدداً به مثانه متصل می‌شود. این جراحی با استفاده از بیهوشی عمومی انجام می‌شود. جراح ممکن است از جراحی باز یا جراحی لاپاراسکوپی برای تکمیل برداشتن سگمنتال حالب استفاده کند. 

جراحی آندوسکوپی

جراحی آندوسکوپی، زمانی است که جراح تومور را با استفاده از آندوسکوپ و ابزار برش خارج می‌کند. ممکن است برای سرطان حالب با درجه پایین و در مراحل اولیه انجام شود. همچنین ممکن است زمانی انجام شود که کلیه‌ها به خوبی کار نمی‌کنند، شما فقط یک کلیه دارید یا در هر دو طرف سرطان وجود دارد. ۲ روش برای انجام جراحی آندوسکوپی برای سرطان لگن کلیه یا حالب وجود دارد. 

برای اورتروسکوپی، جراح آندوسکوپ را از مجرای ادرار و مثانه و سپس به حالب و لگن کلیه می‌گذراند. 

برای یک آندوسکوپی از راه پوست، جراح برشی را در پوست در پهلو (کنار) یا پشت بدن ایجاد می‌کند و سپس آندوسکوپ را به لگن کلیه یا حالب می‌رساند. 

شیمی درمانی

شیمی درمانی از داروهای ضد سرطان (سیتوتوکسیک) برای از بین بردن سلول‌های سرطانی استفاده می‌کند. می‌توان از آن قبل از جراحی یا بعد از جراحی، برای درمان سرطان حالب که به غدد لنفاوی یا سایر قسمت‌های بدن گسترش یافته است استفاده کرد. همچنین می‌توان از آن برای کاهش احتمال گسترش سرطان به سایر قسمت‌های بدن استفاده کرد. شیمی درمانی برای درمان این سرطان سیستمیک است. سیستمیک یعنی داروها از طریق خون حرکت می‌کنند تا به سلول‌های سرطانی در سراسر بدن، از جمله سلول‌هایی که ممکن است از تومور اولیه جدا شده‌اند، برسند و از بین ببرند. 

در موارد معدودی، شیمی درمانی ممکن است به طور مستقیم در لگن کلیه، حالب یا مثانه (به نام القای) پس از جراحی انجام شود. داروی شیمی درمانی مورد استفاده میتومایسین (Mutamycin) است. 

ایمونوتراپی

ایمونوتراپی، به تقویت یا بازیابی توانایی سیستم ایمنی برای یافتن و از بین بردن سلول‌های سرطانی کمک می‌کند. هنگامی که شیمی درمانی موثر نیست، ممکن است برای درمان سرطان اوروتلیال پیشرفته یا متاستاتیک استفاده شود. سیستم ایمنی معمولاً با استفاده از پروتئین‌های خاصی به نام نقاط بازرسی که توسط برخی از سلول‌های سیستم ایمنی ساخته می‌شوند، از جمله به سلول‌های طبیعی بدن جلوگیری می‌کند. سلول‌های سرطانی گاهی اوقات از این نقاط، برای جلوگیری از حمله سیستم ایمنی استفاده می‌کنند. مهارکننده‌ها، انواعی از داروهای ایمونوتراپی هستند. آن‌ها پروتئین‌های ایست بازرسی را مسدود می‌کنند تا سلول‌های سیستم ایمنی (به نام سلول‌های T) بتوانند به سلول‌های سرطانی حمله کرده و آن‌ها را از بین ببرند. 

پرتو درمانی

پرتودرمانی از پرتوها یا ذرات پر انرژی برای از بین بردن سلول‌های سرطانی استفاده می‌کند. در طول پرتودرمانی خارجی، یک دستگاه پرتو را از طریق پوست به ناحیه سرطانی و برخی از بافت‌های اطراف آن هدایت می‌کند. معمولاً برای سرطان لگن کلیه یا حالب استفاده نمی‌شود، اما در برخی موارد، می‌توان آن را برای تسکین درد یا کنترل سایر علائم سرطان پیشرفته (به نام پرتودرمانی تسکین دهنده) تجویز کرد. 

مراقبت‌های بعدی

پیگیری پس از درمان بخش مهمی از مراقبت از سرطان است. به ویژه در ۲ تا ۳ سال اول پس از پایان درمان، باید به طور منظم ویزیت‌های پیگیری داشته باشید. این بازدیدها به پزشک اجازه می‌دهد تا پیشرفت و بهبودی را پس از درمان بررسی کند. 

ویزیت‌های بعدی برای سرطان لگن کلیه یا حالب معمولاً هر ۳ تا ۶ ماه برنامه ریزی می‌شود. پس از ابتلا به سرطان لگن کلیه یا حالب، خطر ابتلا به سرطان در مثانه بیشتر است. 

سیستوسکوپی و سیتولوژی ادرار، معمولا برای بررسی سرطان مثانه انجام می‌شود. سی تی اوروگرافی نیز معمولا در طول پیگیری برای بررسی سرطان شکم و لگن انجام می‌شود.

کلام پایانی

در این مقاله، به صورت کامل تمام راه‌های درمانی سرطان حالب را مورد بررسی قرار دادیم و به صورت کامل هرکدام را توضیح دادیم. همچنین راه‌های تشخیص را به صورت کامل نام برده و توضیح دادیم. با انواع ، ععل، علائم و مراقبت‌های بعدی از آن نیز آشنا شندیم. انتظار می‌رود با مطالعه این مقاله، پاسخ تمام سوال‌های خود را پیدا کرده باشید.