عفونت ادراری (Urinary Tract Infection یا UTI)، یکی از شایع‌ترین بیماری‌های عفونی دستگاه ادراری است که سالانه میلیون‌ها نفر را در سراسر جهان درگیر می‌کند. این عفونت می‌تواند بخش‌های مختلف سیستم ادراری از جمله مثانه، مجاری ادراری و در موارد پیشرفته‌تر کلیه‌ها را تحت تاثیر قرار دهد. احتمال بروز عفونت ادراری در زنان بیشتر از مردان است و در صورت عدم درمان به‌ موقع، ممکن است منجر به آسیب‌های کلیوی، دردهای مکرر و اختلال در فعالیت‌های روزمره شود. تشخیص زودهنگام و درمان مناسب، نقش مهمی در کنترل این بیماری و پیشگیری از عوارض آن دارد. با مراجعه به‌ موقع به پزشک متخصص و انجام آزمایش‌های دقیق، روند درمان به‌ سرعت آغاز شده و معمولا با تجویز آنتی‌بیوتیک مناسب، علائم در مدت کوتاهی کنترل می‌شوند. دکتر محمدرضا جعفری، با سال‌ها تجربه در زمینه تشخیص و درمان عفونت‌های ادراری، با بهره‌گیری از روش‌های نوین درمانی و ارائه راهکارهای پیشگیرانه، به بیماران کمک می‌کنند تا با کمترین عوارض، بهبود کامل خود را تجربه کنند و از بازگشت مجدد بیماری جلوگیری شود.

عفونت ادراری چیست؟ 

عفونت ادراری، نوعی عفونت با منشا باکتریایی، قارچی یا در موارد نادر ویروسی است که در بخش‌های مختلف دستگاه ادراری ایجاد می‌شود. این دستگاه شامل کلیه‌ها، حالب‌ها، مثانه و مجرای ادرار است. در بسیاری از موارد، عفونت ابتدا در ناحیه تحتانی دستگاه ادراری شروع می‌شود و در صورت عدم درمان، می‌تواند به نواحی فوقانی نیز گسترش یابد. شایع‌ترین عامل بروز عفونت ادراری، ورود باکتری‌هایی است که در مجرای ادراری یا اطراف آن رشد می‌کنند. این باکتری‌ها می‌توانند با عبور از مجرا به مثانه و حتی کلیه‌ها برسند. نشانه‌های رایج شامل: سوزش هنگام ادرار، تکرر ادرار، درد در ناحیه تحتانی شکم و احساس فوریت در دفع ادرار هستند. در موارد شدید، مخصوصا زمانی که کلیه‌ها درگیر شوند، احتمال ورود عفونت به جریان خون وجود دارد که ممکن است منجر به عارضه‌ای خطرناک به نام سپسیس شود. این وضعیت نیازمند درمان فوری و تخصصی است. در صورت تکرار مداوم عفونت‌های ادراری، بررسی‌های تخصصی و درمان ریشه‌ای توسط پزشک اورولوژیست ضروری است تا از بروز آسیب‌های جدی به سیستم ادراری و کلیه‌ها جلوگیری شود.

علت سوزش ادراری چیست؟

انواع عفونت ادراری (UTI)

عفونت‌های دستگاه ادراری بسته به محل درگیری، انواع مختلفی دارند و تشخیص دقیق نوع عفونت، نخستین و مهم‌ترین گام در انتخاب درمان مناسب است. گاهی عفونت فقط محدود به مثانه یا مجاری ادراری است، اما در مواردی می‌تواند کلیه‌ها را نیز درگیر کند. در چنین شرایطی، تجویز آنتی‌بیوتیک‌های متناسب با عملکرد کلیه ضروری است تا از آسیب بیشتر به بافت کلیوی یا سایر اندام‌ها جلوگیری شود. بعضی از شایع‌ترین انواع عفونت ادراری عبارت‌اند از:

عفونت مثانه (سیستیت)

عفونت مثانه یا سیستیت، یکی از شایع‌ترین انواع عفونت‌های دستگاه ادراری است که بیشتر به‌ دلیل ورود باکتری‌ها به خصوص باکتری اشریشیا کلی (E. coli)، به داخل مثانه ایجاد می‌شود. این باکتری‌ها از ناحیه رکتوم به سمت مجرای ادرار حرکت کرده و پس از ورود به مثانه، موجب التهاب و تحریک دیواره آن می‌شوند. از علائم رایج بیماری سیستیت می‌توان به سوزش و درد هنگام ادرار، تکرر ادرار، احساس نیاز فوری به دفع ادرار، فشار یا ناراحتی در ناحیه تحتانی شکم و در بعضی از موارد وجود خون در ادرار اشاره کرد. اگر سیستیت به‌ موقع تشخیص داده نشود و درمان مناسب برای آن انجام نگیرد، ممکن است عفونت به کلیه‌ها سرایت کرده و عوارض جدی‌تری مانند پیلونفریت (عفونت کلیه) را به‌ دنبال داشته باشد. بنابراین، مراجعه سریع به پزشک و آغاز درمان صحیح، برای جلوگیری از پیشرفت بیماری و آسیب به کلیه‌ها ضروری است.

عفونت کلیه (پیلونفریت حاد)

پیلونفریت حاد نوعی عفونت باکتریایی جدی در دستگاه ادراری است که با نفوذ میکروارگانیسم‌ها به بافت کلیه‌ها، باعث التهاب و درگیری شدید این اندام حیاتی می‌شود. این عفونت از نواحی پایین‌تر دستگاه ادراری مانند مثانه یا حالب‌ها شروع می‌شود و در صورت عدم کنترل، به کلیه‌ها سرایت می‌کند. علائم شایع پیلونفریت شامل: تب بالا، لرز، درد در ناحیه کمر یا پهلو، تهوع، استفراغ، سوزش ادرار و گاهی وجود خون یا چرک در ادرار است. در بعضی از بیماران ممکن است علائم شدیدتر شده و عفونت وارد جریان خون شود که می‌تواند منجر به سپسیس شود؛ وضعیتی تهدیدکننده که نیاز به مداخله فوری پزشکی دارد. عدم درمان به‌ موقع عفونت کلیه می‌تواند به آسیب‌های دائمی کلیوی، کاهش عملکرد کلیه‌ها یا حتی نارسایی کلیه منجر شود. درمان این بیماری معمولا شامل تجویز آنتی‌بیوتیک‌های قوی به‌ صورت خوراکی یا تزریقی است و در موارد پیشرفته‌تر، بیمار ممکن است نیاز به بستری در بیمارستان و بررسی دقیق وضعیت جسمی داشته باشد.

عفونت مجاری ادراری (اورتریت)

اورتریت، به التهاب یا عفونت مجرای ادرار گفته می‌شود؛ لوله‌ای که وظیفه انتقال ادرار از مثانه به خارج از بدن را بر عهده دارد. این عفونت بر اثر ورود باکتری‌ها یا ویروس‌ها به مجرای ادرار ایجاد می‌شود و ممکن است هم به‌ تنهایی و هم در کنار سایر انواع عفونت‌های دستگاه ادراری بروز پیدا کند. علائم شایع اورتریت شامل سوزش و درد هنگام ادرار، ترشحات غیرطبیعی از مجرا، تکرر ادرار و گاهی ناراحتی در ناحیه تناسلی است. در صورتی که این عفونت به‌ موقع تشخیص داده نشود و درمان مناسب دریافت نکند، ممکن است عفونت به بخش‌های بالاتر سیستم ادراری مانند مثانه یا کلیه‌ها گسترش یابد و عوارض جدی‌تری را به همراه داشته باشد. همچنین برخی موارد اورتریت ناشی از عفونت‌های منتقله از راه جنسی (مانند کلامیدیا یا سوزاک) هستند. در صورت عدم درمان، این نوع عفونت‌ها می‌توانند منجر به مشکلاتی مانند التهاب لگن، ناباروری و اختلال در سلامت جنسی شوند. 

در مورد بی‌اختیاری ادرار بیشتر بخوانید.

علائم عفونت دستگاه ادراری (UTI) 

علائم عفونت دستگاه ادراری بسته به محل درگیری (مثانه، کلیه، مجرای ادرار) متفاوت هستند. بسیاری از بیماران نشانه‌های مشترکی را تجربه می‌کنند که می‌تواند به تشخیص سریع‌تر بیماری کمک کند. آگاهی از این علائم و پیگیری پزشکی به‌ موقع، نقش مهمی در جلوگیری از پیشرفت عفونت و بروز عوارض احتمالی دارد. شایع‌ترین نشانه‌های عفونت دستگاه ادراری عبارت‌اند از:

• احساس درد یا سوزش هنگام ادرار (دیسوریا)
• تکرر ادرار و نیاز مداوم به دفع ادرار
• احساس فوریت در ادرار کردن، حتی با مثانه خالی
• وجود خون در ادرار (هماچوری)
• ادرار کدر، بدبو یا همراه با ترشحات
• درد زیر شکم، مخصوصا در ناحیه پایین لگن یا درست زیر دنده‌ها
• درد در ناحیه کمر یا پهلوها
• فشار یا گرفتگی در کشاله ران یا ناحیه تحتانی شکم
• تب و لرز (به خصوص در موارد درگیری کلیه‌ها)
• تهوع یا استفراغ
• احساس خستگی یا بی‌حالی عمومی

چه موقع برای درمان عفونت ادراری باید به پزشک مراجعه کنیم؟

در صورت مشاهده علائم عفونت ادراری مانند سوزش هنگام ادرار، تکرر ادرار، درد یا فشار در ناحیه پایین شکم یا کمر، تب و لرز یا وجود خون در ادرار، اگر این علائم طی چند روز بهبود نیابند یا بیشتر از یک هفته ادامه پیدا کنند، مراجعه به پزشک ضروری است. درمان‌های خانگی ممکن است در مراحل اولیه کمک‌کننده باشند، اما در صورت تداوم علائم، تاخیر در درمان می‌تواند خطرناک باشد. در برخی گروه‌ها، از جمله کودکان، زنان باردار، افراد مسن یا افرادی با بیماری‌های زمینه‌ای، عفونت ادراری می‌تواند به سرعت پیشرفت کند و با عوارض جدی‌تری همراه باشد. در این شرایط، نیاز به درمان فوری و تخصصی وجود دارد. همچنین اگر سابقه ابتلا به عفونت‌های مکرر ادراری دارید، مراجعه به پزشک برای بررسی ریشه مشکل و انجام اقدامات پیشگیرانه کاملا ضروری است. خوددرمانی یا استفاده نادرست از آنتی‌بیوتیک‌ها می‌تواند منجر به مقاومت دارویی و پیچیده‌تر شدن روند درمان شود. برای جلوگیری از آسیب به کلیه‌ها و سایر اندام‌های مرتبط، بهتر است در صورت بروز علائم شدید یا طولانی‌مدت، درمان را تحت نظر متخصص اورولوژی آغاز کنید.

در مورد عفونت مجاری ادراری کودکان بیشتر بخوانید.

علت به‌وجود آمدن عفونت ادراری چیست؟

عفونت ادراری (UTI) زمانی رخ می‌دهد که باکتری‌ها یا سایر میکروارگانیسم‌ها وارد دستگاه ادراری شوند و در آنجا رشد و تکثیر پیدا کنند. شایع‌ترین علت بروز این عفونت، ورود باکتری‌های ناحیه مقعد یا پوست اطراف آن به مجرای ادراری است. در بین باکتری‌های مسئول، اشریشیا کلی (E. coli) بیشترین نقش را دارد. این باکتری به‌طور طبیعی در روده‌ها زندگی می‌کند، اما زمانی که از ناحیه اطراف مقعد وارد مجرای ادراری شود، می‌تواند منجر به التهاب و عفونت شود. علاوه بر این، عوامل دیگری نیز در افزایش احتمال بروز یا تشدید عفونت ادراری نقش دارند، از جمله:

• انسداد مجاری ادراری: وجود سنگ کلیه، بزرگ‌شدن پروستات یا تنگی مجرای ادرار باعث می‌شود تخلیه کامل ادرار انجام نشود و محیطی مناسب برای رشد باکتری‌ها فراهم شود.
• استفاده از سوند ادراری: وارد کردن سوند به مجرای ادراری، یکی از عوامل تسهیل‌کننده ورود باکتری‌ها به داخل دستگاه ادراری است.
• فعالیت جنسی: تماس جنسی می‌تواند موجب انتقال مستقیم باکتری‌ها به ناحیه مجرای ادراری شود، مخصوصا در زنان.
• رعایت نکردن بهداشت فردی: بهداشت ضعیف ناحیه تناسلی، به‌ خصوص در زنان و کودکان، احتمال آلودگی را افزایش می‌دهد.
• ضعف سیستم ایمنی: افرادی که دچار بیماری‌های مزمن یا نقص ایمنی هستند، بیشتر در معرض ابتلا به UTI قرار دارند.

در مورد بهترین درمان تنگی مجاری ادرار بیشتر بخوانید.

تشخیص عفونت ادراری (UTI) 

تشخیص عفونت ادراری بر اساس علائم بالینی بیمار و انجام آزمایش‌های تکمیلی انجام می‌شود. در مرحله نخست، پزشک با بررسی نشانه‌هایی مانند سوزش یا درد هنگام ادرار، تکرر و فوریت ادرار، درد در ناحیه تحتانی شکم یا کمر، ادرار کدر، بدبو یا همراه با خون و در موارد پیشرفته‌تر تب و احساس بیماری عمومی، احتمال بروز UTI را بررسی می‌کند. پس از بررسی علائم، برای تایید تشخیص و تعیین شدت یا علت زمینه‌ای بیماری، آزمایش‌های زیر می‌توانند انجام شوند:

• آزمایش ادرار (آنالیز ادرار): این تست به بررسی وجود گلبول‌های سفید (نشانه التهاب یا عفونت)، گلبول‌های قرمز (احتمال خونریزی یا التهاب)، باکتری‌ها و نیتریت در ادرار می‌پردازد. وجود نیتریت نشان‌دهنده فعالیت باکتری‌هایی است که در دستگاه ادراری رشد کرده‌اند.
• کشت ادرار: در این آزمایش، نمونه ادرار در محیط کشت قرار می‌گیرد تا نوع دقیق باکتری ایجادکننده عفونت مشخص شود. همچنین حساسیت باکتری‌ها به انواع آنتی‌بیوتیک‌ها بررسی می‌شود تا موثرترین دارو برای درمان انتخاب گردد.
• آزمایش‌های تصویربرداری: در مواردی که عفونت به‌ صورت مکرر رخ می‌دهد یا مشکوک به وجود اختلالات ساختاری در کلیه‌ها یا مجاری ادراری باشد، ممکن است پزشک انجام سونوگرافی، سی‌تی‌اسکن یا سایر روش‌های تصویربرداری را برای بررسی دقیق‌تر تجویز کند.

در مورد تیرگی ادرار بیشتر بخوانید.

چگونه عفونت ادراری را درمان کنیم؟

درمان عفونت ادراری بسته به شدت علائم و محل درگیری در دستگاه ادراری متفاوت است. در مراحل اولیه، بعضی از روش‌های خانگی می‌توانند به کاهش علائم کمک کنند، اما اگر علائم بیشتر از یکی دو روز ادامه داشته باشد یا شدت پیدا کند، مراجعه به پزشک و شروع درمان تخصصی ضروری است. معمولا پزشک پس از بررسی دقیق علائم و انجام آزمایش‌های لازم، آنتی‌بیوتیک مناسب را متناسب با نوع باکتری عامل عفونت تجویز می‌کند. پیروی کامل از دستورات دارویی پزشک و تکمیل دوره درمان، نقش مهمی در جلوگیری از بازگشت مجدد عفونت دارد. مهم‌ترین روش‌های درمان عفونت ادراری عبارت‌اند از:

درمان خانگی عفونت ادراری

در مراحل ابتدایی عفونت ادراری، بعضی از روش‌های خانگی می‌توانند به کاهش علائم و جلوگیری از پیشرفت عفونت کمک کنند. البته این روش‌ها جایگزین درمان پزشکی نیستند و در صورت ادامه‌دار شدن علائم، مراجعه به پزشک ضروری است. مهم‌ترین اقدامات خانگی برای کمک به درمان عفونت ادراری عبارت‌اند از:

• افزایش مصرف آب: نوشیدن آب به مقدار زیاد، کمک می‌کند باکتری‌ها از مثانه و کلیه‌ها شسته شوند و سریع‌تر از بدن دفع گردند.
• مصرف آب کرن‌بری (زغال اخته): بعضی از مطالعات نشان داده‌اند که ترکیبات موجود در کرن‌بری (Cranberry) می‌توانند از چسبیدن باکتری‌ها به دیواره مثانه جلوگیری کرده و خطر پیشرفت عفونت را کاهش دهند.
• پرهیز از تحریک‌کننده‌های مثانه: نوشیدنی‌هایی مانند: قهوه، الکل، نوشابه‌های گازدار و غذاهای تند می‌توانند باعث تحریک مثانه و بدتر شدن علائم شوند. بهتر است در دوران ابتلا از مصرف آن‌ها پرهیز کنید.
• اجتناب از نگه‌داشتن ادرار: تخلیه منظم و کامل مثانه به جلوگیری از تجمع باکتری‌ها کمک می‌کند. نگه‌داشتن ادرار برای مدت طولانی می‌تواند زمینه رشد بیشتر باکتری‌ها را فراهم کند.
• استفاده از کمپرس گرم: قرار دادن کمپرس یا بطری آب گرم روی پایین شکم، می‌تواند گرفتگی و درد ناشی از التهاب مثانه را کاهش دهد.
• خودداری از استفاده از محصولات محرک: بعضی از محصولات مانند دوش واژینال، اسپری‌های خوشبوکننده ناحیه تناسلی یا شوینده‌های قوی می‌توانند محیط مجرای ادراری را تحریک کرده و شرایط را بدتر کنند.

درمان دارویی عفونت ادراری

درمان اصلی عفونت ادراری معمولا با مصرف آنتی‌بیوتیک انجام می‌شود. نوع دارو، دوز و مدت زمان درمان به عواملی مانند: شدت عفونت، نوع باکتری عامل بیماری، سابقه پزشکی بیمار و محل درگیری در دستگاه ادراری بستگی دارد. نکته بسیار مهم این است که آنتی‌بیوتیک‌ها باید فقط با تجویز پزشک مصرف شوند. قطع زودهنگام دارو حتی در صورت بهبود علائم، ممکن است منجر به بازگشت یا مزمن شدن عفونت شود. در صورتی که علائم طی چند روز کاهش نیابند یا بدتر شوند، حتما باید دوباره به پزشک مراجعه کرد. مدت زمان معمول برای بهبودی با درمان دارویی، بین ۳ تا ۷ روز است. رایج‌ترین آنتی‌بیوتیک‌هایی که در درمان عفونت ادراری استفاده می‌شوند عبارت‌اند از:

• نیتروافورانتوئین (Nitrofurantoin): مناسب برای درمان سیستیت یا همان عفونت ساده مثانه، به خصوص در زنان.
• تری‌متوپریم-سولفامتوکسازول (Trimethoprim-Sulfamethoxazole): یکی از داروهای رایج برای درمان عفونت ادراری، مگر در مواردی که باکتری نسبت به آن مقاوم باشد.
• فلوئوروکینولون‌ها (مانند سیپروفلوکساسین): برای عفونت‌های پیچیده‌تر یا مقاوم به درمان‌های رایج تجویز می‌شود. مصرف این داروها باید تحت نظر دقیق پزشک باشد، زیرا ممکن است با عوارض جانبی همراه باشند.
• آموکسی‌سیلین یا آموکسی‌سیلین/کلاوولانات: در بعضی از موارد خاص کاربرد دارد، مخصوصا زمانی که باکتری‌ها به آنتی‌بیوتیک‌های دیگر پاسخ مناسبی نمی‌دهند.

درمان عفونت ادراری با داروهای گیاهی و طب سنتی

در کنار روش‌های دارویی، استفاده از داروهای گیاهی و درمان‌های سنتی می‌توانند به کاهش علائم و پیشگیری از عفونت‌های مکرر دستگاه ادراری کمک کنند. البته این روش‌ها نباید جایگزین درمان تخصصی شوند، بلکه به‌ عنوان مکمل در کنار توصیه‌های پزشکی قابل استفاده‌ هستند. بعضی از گیاهان و ترکیبات طبیعی که در کنترل عفونت ادراری نقش موثری دارند عبارت‌اند از:

• دمنوش بابونه: خاصیت ضدالتهابی و آرام‌بخش دارد و می‌تواند به کاهش التهاب و دردهای ناشی از عفونت کمک کند.
• پونه کوهی: دارای ترکیبات ضدعفونی‌کننده و ضدباکتری طبیعی است و می‌تواند به پاکسازی سیستم ادراری کمک کند.
• دمنوش نعناع: برای کاهش گرفتگی و دردهای مثانه و کلیه‌ها موثر است و در طب سنتی به‌ عنوان آرام‌کننده مجاری ادراری شناخته می‌شود.
• ترکیب عسل و دارچین: این دو ماده با خاصیت ضدباکتری و آنتی‌اکسیدانی می‌توانند به بهبود عملکرد سیستم ایمنی و کاهش التهاب کمک کنند.
• آب لیموترش تازه: سرشار از ویتامین C و ترکیبات ضدباکتری است و می‌تواند از رشد باکتری‌ها در دستگاه ادراری جلوگیری کند.

با بهترین روش درمان عفونت ادراری بیشتر آشنا شوید.

راه‌های پیشگیری از ابتلا به عفونت ادراری

پیشگیری از عفونت ادراری نیازمند رعایت مجموعه‌ای از نکات بهداشتی و سبک زندگی سالم است. رعایت این نکات نه‌ تنها احتمال بروز عفونت را کاهش می‌دهد، بلکه در جلوگیری از عودهای مکرر نیز نقش مهمی دارد. مهم‌ترین راهکارهای علمی و موثر در پیشگیری از عفونت ادراری عبارت‌اند از:

• نوشیدن آب کافی در طول روز
• تخلیه کامل و به‌ موقع مثانه
• رعایت بهداشت ناحیه تناسلی
• پرهیز از مصرف محصولات تحریک‌کننده
• استفاده از لباس زیر نخی و آزاد
• ادرار کردن بعد از رابطه جنسی
• درمان بیماری‌های زمینه‌ای
• رعایت تغذیه سالم

چه کسانی بیشتر دچار عفونت ادراری می‌شوند؟

عفونت ادراری (UTI) یکی از شایع‌ترین بیماری‌های عفونی است که می‌تواند در هر سن و برای هر فردی اتفاق بیفتد. اما برخی افراد به دلایل فیزیولوژیکی، سبک زندگی یا شرایط پزشکی خاص، بیشتر در معرض این عفونت قرار دارند. آگاهی از این عوامل می‌تواند نقش موثری در پیشگیری و مراقبت بهتر داشته باشد. افرادی که بیشتر دچار عفونت ادراری می‌شوند شامل موارد زیر هستند:

• زنان: ساختار آناتومیکی دستگاه ادراری زنان (کوتاه بودن مجرای ادراری و نزدیکی آن به مقعد)، احتمال انتقال باکتری‌ها را افزایش می‌دهد. همچنین، فعالیت جنسی و تغییرات هورمونی در دوران بارداری یا یائسگی نیز می‌تواند این خطر را بیشتر کند.
• کودکان، به‌خصوص دختران خردسال: در این گروه، رعایت ناقص بهداشت فردی یا ناهنجاری‌های مادرزادی در دستگاه ادراری، احتمال ابتلا به عفونت را افزایش می‌دهد.
• سالمندان: در افراد مسن، عواملی مانند تضعیف سیستم ایمنی، کاهش تحرک، تخلیه ناقص مثانه یا ابتلا به بیماری‌های مزمن مانند دیابت، زمینه‌ساز بروز UTI هستند.
• افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف: کسانی که دچار بیماری‌های نقص ایمنی، سرطان یا تحت درمان با داروهای تضعیف‌کننده سیستم ایمنی هستند، بیشتر در معرض انواع عفونت از جمله عفونت ادراری قرار دارند.
• کسانی که از سوند ادراری استفاده می‌کنند: قرار دادن سوند در مجرای ادراری، احتمال ورود و رشد باکتری‌ها را به‌طور چشمگیری افزایش می‌دهد.
• افراد با اختلالات ساختاری یا عملکردی دستگاه ادراری: وجود سنگ کلیه، تنگی مجرای ادراری یا بزرگی پروستات می‌تواند باعث اختلال در تخلیه کامل مثانه و افزایش خطر عفونت شود.
• زنان باردار: تغییرات هورمونی و افزایش فشار رحم بر مثانه، شرایطی را ایجاد می‌کند که احتمال عفونت ادراری را در دوران بارداری بالا می‌برد.

کلام پایانی

افرادی که دچار سوزش، تکرر یا درد هنگام ادرار هستند، نباید این علائم را نادیده بگیرند. اگر عفونت ادراری به موقع تشخیص داده و درمان نشود، ممکن است به مشکلات مزمن و پیچیده‌تری منجر شود. خوشبختانه با رعایت توصیه‌های پیشگیرانه ساده و استفاده از روش‌های درمانی به‌روز، کنترل این بیماری امکان‌پذیر است. دکتر محمدرضا جعفری، متخصص مجرب اورولوژی، با سال‌ها تجربه و بهره‌گیری از فناوری‌های تشخیصی پیشرفته، خدمات دقیق و موثری در زمینه درمان عفونت‌های ادراری ارائه می‌دهند. با دریافت مشاوره تخصصی از دکتر جعفری، علاوه‌ بر درمان سریع و موثر عفونت، آموزش‌هایی برای پیشگیری از عود بیماری نیز دریافت خواهید کرد تا سلامت دستگاه ادراری‌ شما به‌ خوبی حفظ شود. برای رزرو نوبت و دریافت مشاوره از دکتر جعفری، می‌توانید با شماره‌های ۰۲۱۷۷۷۰۸۳۵۵ و  ۰۲۱۷۷۷۱۸۷۴۱ تماس بگیرید و یا به آدرس تهرانپارس، بین فلکه دوم و سوم (خیابان خوشوقت) بین ۱۸۶ و ۱۸۸ پلاک ۲۹۹ طبقه اول مراجعه کنید.

سوالات متداول